Ψευδάργυρος: Τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που πάρει κανείς μεγάλη δόση ψευδαργύρου©. Zincobell: Μπορείτε να αγοράσετε το προϊόν online μέσω της ιστοσελίδας pharmagel.gr ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο: Αγορά Zincobell
Ο ψευδάργυρος είναι απαραίτητο ιχνοστοιχείο για την ομαλή λειτουργία πολλών χημικών αντιδράσεων που συμβαίνουν στο ανθρώπινο σώμα, αφού ρυθμίζει τη λειτουργία 300 περίπου ενζύμων [1].
Εφόσον ένα άτομο σιτίζεται κανονικά με ποικιλία τροφίμων συνήθως του αρκούν οι ποσότητες του ψευδαργύρου που προσλαμβάνει με τη διατροφή του για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού του. Αν για διαφόρους λόγους ένα άτομο δεν προσλαμβάνει ή δεν απορροφάται ο ψευδάργυρος από το έντερο του, τότε την έλλειψη ή την ανεπάρκεια του ψευδαργύρου που εκδηλώνει τη διορθώνει παίρνοντας συμπληρωματικά κάποιο σκεύασμα ψευδαργύρου. Υπάρχουν διάφορες μορφές ψευδαργύρου, όπως ο οξικός ψευδάργυρος, γλυκονικός ψευδάργυρος, θειικός ψευδάργυρος και ο πικολινικός ψευδάργυρος. Προτιμάται η χρησιμοποίηση της πλέον ευαπορρόφητης μορφής ψευδαργύρου , που είναι ο πικολινικός ψευδάργυρος [2]. Δίδεται προσοχή το σκεύασμα του πικολινικού ψευδαργύρου να μη περιέχει άλλες συνοδές ουσίες, που χρησιμοποιούνται ως έκδοχα. Αυτές οι ουσίες αναγκαστικά πρέπει και αυτές να μεταβολιστούν στο συκώτι, πράγμα που προσθέτει μια άσκοπη επιβάρυνση στη λειτουργία αυτού του πολύτιμου οργάνου του ανθρωπίνου σώματος. Η ασφαλέστερη, αποτελεσματικότερη και πλέον ευαπορρόφητη χορήγηση πικολινικού ψευδαργύρου επιτυγχάνεται με το Zincobell, το οποίο περιέχει 10 mg πικολινικού ψευδαργύρου και 150 mgL-ασκορβικού οξέος (βιταμίνη C) υπό μορφή καψουλών. Η ποσότητα των 10 mg πικολινικού ψευδαργύρου που περιέχει το Zincobell είναι μια απόλυτα ασφαλής δόση για ενήλικες. Η μεγίστη ανεκτή δόση του πικολινικού ψευδαργύρου είναι τα 40 mg ημερησίως. Η δόση αυτή, κατά κανόνα δεν πρέπει να ξεπερνιέται, διότι είναι δυνατόν να προκαλέσει δυσάρεστες παρενέργειες. Προκειμένου να προληφθεί ή έλλειψη χαλκού που μπορεί να προκληθεί από την υπερβολική δόση ψευδαργύρου δεν συνιστάται οι ενήλικες να παίρνουν περισσότερα από 40mg/ημερησίως ψευδαργύρου [3]. Διατροφικές πηγές ψευδαργύρου Είναι απίθανο να προσλάβει κανείς μεγάλη δόση ψευδαργύρου τρώγοντας τροφές πλούσιες σε ψευδάργυρο.. Αυτές οι τροφές εμπλουτίζουν μεν τον οργανισμό με ψευδάργυρο, χωρίς όμως να τον βάζουν σε κίνδυνο υπερδοσολογίας. Πλούσια τρόφιμα σε ψευδάργυρο είναι τα στρείδια, κόκκινο κρέας, γαλακτοκομικά, τα ενισχυμένα με ιχνοστοιχεία δημητριακά που χρησιμοποιούνται στο πρωινό γεύμα, οι σπόρου των δημητριακών, φασόλια, αρακάς, καρύδια, πασατέμπος, μαγιά μπύρας, κ.α. Συμπληρωματική λήψη ψευδαργύρου Τα σκευάσματα πολυβιταμινών συνήθως περιέχουν και κάποια μορφή ψευδαργύρου, Πάντοτε διαβάζει ο χρήστης τους την ποσότητα του περιεχομένου ψευδαργύρου και τη μορφή του ψευδαργύρου, διότι όπως προελέγχθη δεν είναι όλες οι μορφές ψευυδαργύρου ευαπορρόφητες. Κυρίως ευαπορρόφητος είναι ο πικολινικός ψευδάργυρος χωρίς έκδοχα και ακολουθούν ο οξικός, κιτρικός, γλυκονικός και ο μονομεθειονινικός ψευδάργυρος. Συνιστάται να αποφεύγεται ο θειικός ψευδάργυρος. Συνιστώμενη ημερήσια δόση [Recommended dietary allowance, (RDA)] Οι επιτρεπόμενες ημερήσιες δόσεις ψευδαργύρου, που μπορεί να προσληφθούν με τις τροφές [Rrecommended dietary allowances (RDAs) υπολογίζονται βάσει της ηλικίας και του φύλου. Το Food and Nutrition Board of the Institute of Medicine των ΗΠΑ καθόρισε τις ανώτερες ανεκτές δόσεις του ψευδαργύρου που παρατίθενται.
Ημερήσιες δόσεις ψευδαργύρου, που χορηγούνται σε μεγαλύτερες δόσεις από αυτές που αναγράφονται στον παραπλεύρως πίνακα, ιδίως όταν προσλαμβάνονται επί μακρό χρονικό διάστημα, μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες. Συμπτώματα υπερδοσολογίας Οι τοξικές δόσεις του ψευδαργύρου μπορεί να προκαλέσουν ναυτία, εμέτους, στομαχική δυσφορία, , απώλεια της όρεξης, πονοκέφαλο, ζάλη, υπνηλία, απώλεια του μυικού συντονισμού, δυσανεξία στο οινόπνευμα, εφίδρωση, ψευδαισθήσεις, ελάττωση των επιπέδων της των λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL) και εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο ψευδάργυρος επηρεάζει την απορρόφηση του χαλκού και του σιδήρου. Γιαυτο η λήψη μεγάλης δόσης ψευδαργύρου πάνω από ένα μήνα μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα του χαλκού και του σιδήρου στο αίμα και να προκληθεί αναιμία. Από τα σκευάσματα του ψευδαργύρου, οι καραμέλες [lozenges], που περιέχουν ψευδάργυρο προκαλούν συχνά ναυτία και απώλεια του καλώς έχειν. Μη παίρνετε άσκοπα ψευδάργυρο. Μετρήστε πρώτα τα επίπεδα του ψευδαργύρου στον ορό του αίματος , αν είναι κάτω από το φυσιολογικό ή σε οριακό επίπεδο με το φυσιολογικό, αν πάρετε ψευδάργυρο ποτέ μη ξεπερνάτε τα 40mg/ημερησίως, εκτός και αν σας συστήσει ο γιατρός κάποια μεγάλη δόση για κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Ο γιατρός έχει την ευθύνη του καθορισμού της δόσης και της διάρκειας που θα χρειαστεί για να πάρετε ψευδάργυρο. Αν χρειαστεί να πάρετε για μεγάλο χρονικό διάστημα ψευδάργυρο, τότε θα πρέπει να πάρετε ταυτόχρονα και χαλκό, .Αν χρειαστεί να πάρει κανείς ψευδάργυρο πέραν των 6 εβδομάδων θα πρέπει να παίρνει ταυτόχρονα και χαλκό σε απόσταση δύο ωρών ο ένας από τον άλλο. Μελέτησε όλα τα άρθρα αυτής της ιστοσελίδας για να κατανοήσετε τα πάντα που αφορούν τον ψευδάργυρο και την ανθρώπινη υγεία. Βιβλιογραφίκή Τεκμηρίωση 1. McCall KA, Huang C, Fierke CA. Function and mechanism of zinc metalloenzymes. J Nutr. 2000;130(5S Suppl):1437S-1446S. (PubMed) 2. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine. Zinc. Dietary reference intakes for vitamin A, vitamin K, arsenic, boron, chromium, copper, iodine, iron, manganese, molybdenum, nickel, silicon, vanadium, and zinc. Washington, D.C.: National Academy Press; 2001:442-501. (National Academy Press). 3. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine. Zinc. Dietary reference intakes for vitamin A, vitamin K, arsenic, boron, chromium, copper, iodine, iron, manganese, molybdenum, nickel, silicon, vanadium, and zinc. Washington, D.C.: National Academy Press; 2001:442-501. (National Academy Press) Σημείωση: Το παρόν επιστημονικό άρθρο γράφτηκε για λόγους ενημέρωσης των ιατρών και των λοιπών επιστημόνων υγείας και δεν αποτελεί μέσο διάγνωσης ή αντιμετώπισης ή πρόληψης ασθενειών, ούτε αποτελεί ιατρική συμβουλή για ασθενείς, από τον συγγραφέα ή τους συγγραφείς του άρθρου.
|
|
