Πως εξασφαλίζεται η απορρόφηση του ψευδαργύρου;© Zincobell: Μπορείτε να αγοράσετε το προϊόν online μέσω της ιστοσελίδας pharmagel.gr ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο: Αγορά Zincobell Ο ψευδάργυρος βρίσκεται σε μερικά τρόφιμα σε αφθονία, σε άλλα σε μικρές ποσότητες και σε άλλα σε ίχνη. Μπορεί τα στρείδια να είναι η πλουσιότερη τροφή σε ψευδάργυρο, αλλά είναι δυσεύρετα και πάντοτε πρέπει να εξακριβώνει κανείς την προέλευσή τους. Το βοδινό κρέας, το κοτόπουλο και οι ξηροί καρποί αποτελούν σταθερές πηγές πρόσληψης ψευδαργύρου.
Είτε προσλαμβάνεται ο ψευδάργυρος μέσω των τροφών, είτε μέσω κάποιου συμπληρώματος, θα πρέπει να είναι βέβαιος κανείς ότι, ο ψευδάργυρος αυτός απορροφάται και βιοδιατίθεται στον οργανισμό του, διότι ο ψευδάργυρος αλληλεπιδρά με διάφορες άλλες ουσίες ή φάρμακα στο λεπτό έντερο και μπορεί να παρεμποδιστεί η απορρόφησή του. Στα ηλικιωμένα άτομα, η απορρόφηση του ψευδαργύρου στο λεπτό έντερο περιορίζεται σημαντικά, σε σύγκριση προς τα νεαρά άτομα και είναι ανεξάρτητο αυτό από την ποσότητα του χορηγούμενου ψευδαργύρου με τις τροφές [1]. Γιαυτό είναι απαραίτητη η γνώση των αλληλεπιδράσεων του ψευδαργύρου.
Τα στρείδια και τα παρεμφερή θαλασσινά, τα αυγά, το βοδινό, το μοσχαρίσιο κρέας και το κοτόπουλο διαθέτουν ψευδάργυρο που απορροφάται ευκολότερα από το έντερο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ζωικές πρωτεΐνες διευκολύνουν την απορρόφηση του ψευδαργύρου. Από την άλλη πλευρά οι πλούσιες σε ψευδάργυρο τροφές, όπως οι σπόροι των δημητριακών και τα όσπρια, περιέχουν μεγάλες ποσότητες αλάτων φυτικού οξέος (φυτάτες) τα οποία παρεμποδίζουν την απορρόφηση του ψευδαργύρου.
Στις περιπτώσεις που υπάρχουν χαμηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου στον οργανισμό, είτε από ανεπαρκή λήψη τροφών, είτε από κακή απορρόφηση του ψευδαργύρου από το έντερο, η συμπληρωματική λήψη ψευδαργύρου πρέπει να γίνεται με το γεύμα, διότι αυτό διευκολύνει την απορρόφηση του ψευδαργύρου. Η λήψη ψευδαργύρου και σιδήρου μαζί, που περιέχονται σε ένα τρόφιμο αυξάνει την ικανότητα του εντέρου να απορροφά και να χρησιμοποιεί ο οργανισμός και τα δύο αυτά ιχνοστοιχεία. Το κάθε ένα από αυτά τα μέταλλα διευκολύνει τη μεταφορά και απορρόφηση του άλλου δια μέσου των εντεροκυττάρων και των ηπατοκυττάρων, καθώς και τα δύο έχουν όμοιες ιονικές ιδιότητες [2]. Δεν συνιστάται η ταυτόχρονη λήψη συμπληρώματος ασβεστίου ή τροφών πλουσίων σε ασβέστιο, όπως το γάλα και τροφών πλουσίων σε ψευδάργυρο ή συμπλήρωμα ψευδαργύρου. Το ίδιο ισχύει και για τα γαλακτοκομικά τρόφιμα. Ο σίδηρος μπορεί να παρεμποδίσει την απορρόφηση του ψευδαργύρου, αν χορηγηθούν ταυτόχρονα, ως συμπλήρωμα, ενώ αυτό δεν συμβαίνει όταν οι ίδιες ποσότητες ψευδαργύρου και σιδήρου υπάρχουν στα τρόφιμα ή στα ενισχυμένα με αυτά τα ιχνοστοιχεία τρόφιμα. Το κάδμιο, που διαρκώς αυξάνει στο περιβάλλον εξαιτίας της μόλυνσής του παρεμποδίζει την απορρόφηση του ψευδαργύρου. Όσο περισσότερη πρωτείνη περιέχει ένα γεύμα τόσο μεγαλύτερη είναι η απορρόφηση του ψευδαργυρου. Όμως η κάθε μια πρωτείνη ξεχωριστά μπορεί να επηρεάσει διαφορετικά την απορρόφηση του ψευδαργύρου π.χ. η καζεΐνη επηρεάζει μέτρια την απορρόφηση του ψευδαργύρου σε σύγκριση με άλλες πρωτεΐνες. Αμινοξέα, όπως η ιστιδίνη και μεθειονίνη και άλλα μικρού μοριακού βάρους μόρια, όπως το EDTA και οργανικά οξέα (π.χ. το πικολινικό οξύ, κιτρικό οξύ) ευνοούν την απορρόφηση του ψευδαργύρου [3]. Τα θειζιδικά διουρητικά ενισχύουν την αποβολή του ψευδαργύρου στα ούρα μέχρι 60%. Επίσης διάφορα συνηθισμένα αντιβιοτικά, όπως οι τετρακυκλίνες εμποδίζουν την απορρόφηση του ψευδαργύρου. Γιαυτό πάντοτε, όταν κάποιος παίρνει συμπλήρωμα ψευδαργύρου ή τροφές πλούσιες σε ψευδάργυρο και άλλα φάρμακα, θα πρέπει να συμβουλεύεται το γιατρό του. Όταν παίρνει κανείς συμπληρωματικά ψευδάργυρο θα πρέπει να επιλέγει μορφή ψευδαργύρου αποδεδειγμένης απορροφητικότητας. Τα συμπληρώματα θειικού ψευδαργύρου που έχουν τη μικρότερη απορροφητικότητα μπορεί και συνηθέστερα να προκαλέσουν γαστρεντερικές διαταραχές [4]. Ο πικολινικός ψευδάργυρος είναι μια από τις πιο ευαπορρόφητες μορφές ψευδαργύρου [5, 6]. Η απορροφητικότητα του πικολινικού ψευδαργύρου ενισχύεται επιπλέον, όταν χορηγείται ταυτόχρονα με βιταμίνη C. Ο ψευδάργυρος και η βιταμίνη C έχουν συνεργική δράση[7]. To συμπλήρωμα διατροφής Zincobell περιέχει σε κάθε κάψουλά του 10mg ψευδαργύρου και 119 mg βιταμίνης C. H μεγίστη ανεκτή, καθημερινή δόση ψευδαργύρου είναι τα 40mg. Για τους ενήλικες, συνήθως αρκεί η δόση των 2-3 καψουλών ημερησίως για διάστημα μερικών μηνών. Η μακροχρόνια λήψη ψευδαργύρου σε δόση μεγαλύτερη των 50mg ημερησίως μπορεί να προκαλέσει έλλειψη χαλκού. Η έλλειψη χαλκού μπορεί να προκαλέσει αναιμία. Η λήψη ψευδαργύρου μέσω συμπληρώματος που περιέχει πολυάριθμες άλλες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία δεν είναι εγγύηση ότι θα επιτρέψει την απορρόφηση του ψευδαργύρου. Τα όσπρια που πρόκειται να μαγειρευτούν πρέπει από το προηγούμενο βράδυ να διατηρηθούν σε νερό, διότι έτσι απομακρύνονται οι φυτάτες και την επομένη που θα ακολουθήσει o βρασmός τους, δεν αποβάλλεται ο ψευδάργυρος από τα όσπρια [5].  Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση
1. Coudray C, Feillet-Coudray C, Rambeau M, Tressol JC, Gueux E, Mazur A, Rayssiguier Y. The effect of aging on intestinal absorption and status of calcium, magnesium, zinc, and copper in rats: a stable isotope study. J Trace Elem Med Biol. 2006;20(2):73-81. Epub 2005 Dec 20. 2. Knez M, Graham RD, Welch RM, Stangoulis JC. New perspectives on the regulation of iron absorption via cellular zinc concentrations in humans. Crit Rev Food Sci Nutr. 2017 Jul 3;57(10):2128-2143. doi: 10.1080/10408398.2015.1050483. 5.Barrie SA, Wright JV, Pizzorno JE, Kutter E, Barron PC. Comparative absorption of zinc picolinate, zinc citrate and zinc gluconate in humans.Agents Actions. 1987 Jun;21(1-2):223-8. 7. Perlas LA, Gibson RS. Household dietary strategies to enhance the content and bioavailability of iron, zinc and calcium of selected rice- and maize-based Philippine complementary foods. Matern Child Nutr. 2005 Oct;1(4):263-73. Σημείωση: Το παρόν επιστημονικό άρθρο γράφτηκε για λόγους ενημέρωσης των ιατρών και των λοιπών επιστημόνων υγείας και δεν αποτελεί μέσο διάγνωσης ή αντιμετώπισης ή πρόληψης ασθενειών, ούτε αποτελεί ιατρική συμβουλή για ασθενείς, από τον συγγραφέα ή τους συγγραφείς του άρθρου.
|
|
